10 Δεκεμβρίου, 1901
«...Δεδομένου ότι ο τιμώμενος συμφώνησε να αποδεχθεί αυτή τη διάκριση, δυστυχώς, όμως, λόγω ασθένειας κωλύεται να είναι ανάμεσά μας σήμερα, έχω την τιμή να ζητήσω από τον Υπουργό της Γαλλίας να παραλάβει το Βραβείο και να του το προσφέρει εν ονόματι της Σουηδικής Ακαδημίας.» - Carl David af Wirsén Ο γάλλος ποιητής και δοκιμιογράφος Ρενέ-Φρανσουά-Αρμάντ (Sully) Προυντόμ (1839-1907), ήταν ο πρώτος νικητής του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γιος μαγαζάτορα, ξεκίνησε σπουδές μηχανικού, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω κάποιας οφθαλμικής πάθησης, και στη συνέχεια στράφηκε στην λογοτεχνία.
πορτραίτο: από τον Paul Chabas (1st-art-gallery.com)
Ideal
Ολόγιομη η Σελήνη, απ’ τ’ άστρα ολόφωτα
τα ουράνια, κάτω η γη σκοτεινιασμένη
και στα ψηλά η ψυχή του κόσμου υψώνεται.
Πώς νείρεται η ψυχή μου και προσμένει
το πιο ψηλό τ’ αστέρι, πάντα αθώρητο,
που η λάμψη του τριγύρω ταξιδεύει
και κάτω εδώ στη γην αν έρθει κάποτε
μιας νέας γενιάς τα μάτια θα μαγεύει…
Αν λάμψει μακρινό και πάντα ολόφωτο
υ’ αστέρι αυτό χρόνια πολλά κατόπι,
ειπέτε του πως ήτανε η αγάπη μου,
ω της στερνής γενιάς εσείς ανθρώποι.
Μετάφραση: Α. Δουμάς
- από την Νέα Εστία, τχ. 234
15 Σεπτ. 1936
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)
Τα μάτια
Μυριάδες μάτια, ωραία κι αγαπημένα,
με γαλανό ή με μαύρο χρώμα,
είδανε την αυγή. Τώρα κοιμούνται
μέσα στους τάφους, κι ο ήλιος βγαίνει ακόμα.
Οι νύχτες πιο γλυκές κι από τις μέρες
έχουν μυριάδες μάτια μαγεμένα’
πάντα βαστά των αστεριών η λάμψη
κι είναι τα μάτια στο σκοτάδι βυθισμένα.
Έχει χαθεί το βλέμμα τους; Ποτέ!
Δε γίνεται το βλέμμα να έχει σβήσει:
Κοντά σε κείνο που αόρατο ονομάζουν
έχουν γυρίσει.
Σα βασιλεύουν τ’ άστρα, μας αφήνουν,
στον ουρανό όμως πάντα μένουν’
έτσι τα μάτια βασιλέματα έχουν,
αλλά δεν είναι αλήθεια πως πεθαίνουν.
Γαλανά ή μαύρα, μα όλα ωραία κι αγαπημένα,
προς κάποιας χαραυγής την απεραντοσύνη
πάντ’ ανοιχτά, πέρ’ απ’ τους τάφους βλέπουν
τα μάτια που εδώ κάτω ο θάνατος τα κλείνει.
Μετάφραση: Νίνα Θ. Σταύρου
- από την Νέα Εστία, τχ. 862
1 Ιουνίου 1963
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)
Σ' αυτή την πλάση
Σ' αυτή την πλάση όλα τ' άνθη μαραίνονται
Τα γλυκά τραγούδια των πουλιών είναι σύντομα'
Ονειρεύομαι καλοκαίρια που θα κρατήσουν
για πάντα!
Σ' αυτή την πλάση τα χείλη δεν αγγίζουν παρά απαλά
Και καμμία γεύση γλυκύτητας δεν μένει
Ονειρεύομαι ένα φιλί που θα κρατήσει
για πάντα!
Σ' αυτή την πλάση κάθε άνθρωπος θρηνεί
τη χαμένη του φιλία ή τη χαμένη του αγάπη'
Ονειρεύομαι τρυφερούς εραστές ν' αντέχουν
για πάντα!
Μετάφραση: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου |
